Aangekomen in Grand-Hornu, loop je naar het Rizom, het restaurant genesteld in het hart van het Museum van Hedendaagse Kunst. Deze paar stappen in een bijna gesloten omgeving, bewegingen waarbij het onmogelijk is niet gegrepen te worden door het industriële geheugen van de plaats en door de artistieke en modernistische afdruk ervan. De paar meter die de muren van de ingang scheiden van die van het restaurant, in het hart van het cirkelvormige gebouw, zijn als een zacht tapijt, ze bieden een inspirerende en vervoerende adem.

Het restaurant Rizom doet niets liever dan deze contrasten van tijd en mensen bevestigen, met de prachtige hedendaagse keuken van Olivier De Vriendt, die een leerling was van San Degeimbre. Mannen die vertrouwen op een keuken van het land, open naar de wereld, goed verankerd in hun wortels maar bovenal onthuld en uitgevoerd met de producten van de lokale markten en met respect voor de tijd.

Het restaurant zelf is in directe lijn met de geest van zijn buitentheater: baksteen en beton, hout en metaal, dik, solide en robuust, in een prachtig evenwicht. De bediening is toegewijd, attent, gul en glimlachend; in overeenstemming met de welwillende geest van deze mensen die graag geven en delen. Het is zo kostbaar.

Op de plaat, blijft de aarde de meester. Het is alsof de chef met zijn handen in de aarde gaat roeren om er de mooie essentie uit te halen, of die nu vast of vloeibaar is. De chef is Olivier De Vriendt, deze kolos met vaardige handen, die naar de school van de Meester van Liernu ging. We vinden deze extatische filosofie terug in zijn gerechten, deze pastorale tonen die zowel zacht als intens zijn. Als getuige van deze mooie dag: een zalm, doperwten en uien, gezet met een beboterde bouillon die een mooie en lange zuurgraad onthulde. Dan was er een Bonnotte de Noirmoutier, kimchi, kruiden en paling en dan prei en foie gras, en deze prachtige Eend, groene asperges, radijs, Chinese saté, koriander. Hier worden de kruiden niet overdreven, ze worden niet pompeus versierd - zoals maar al te vaak het geval is, ze bestaan op het bord, worden in harmonie met het geheel geproefd en behouden hun ware en goede zin.

Zoals zo vaak laten we ons leiden door de chef - dat bevalt ons wel; we laten hem de vloeistofcombinaties aanpassen. De combinaties in wijn, bier en water - maceraties zonder alcohol - bleken fijn, subtiel en vol goede zin te zijn. Een openbaring om te ontdekken.

En om weg te gaan zeggend tegen jezelf dat door hier te zijn, je elders was en dat je daar goed was.

LD