Jeugd is een kunst.

Sinds de geboorte van de Quai, in de zomer van 2020, is het in zes of zeven optredens hetzelfde gevoel geweest: dat van zich overgeven in mooie handen, het kostuum aantrekken van een extatisch slachtoffer. We weten waar we zijn, of bijna. 

De straat is altijd poëtisch, de oude kasseien, omzoomd met prachtige honingsprinkhanen, die de geur van een zachte stadswandeling herontdekken. Zoals een theater. En dan, dit huis, prachtig, en zijn waardige charme. Het is hier, binnen deze muren, dat Maxence Bourhala, Charles-Maxime Legrand en Nina Vray, in een rechtvaardige terugkeer naar hun roots, ervoor kozen hun wapens en bagage neer te leggen, in het hart van hun geboorteland, nog geen twee jaar geleden.

De wapens; hun messen en zwepen, hun potten en borden. De bagage; hun levens, hun wegen, hun scholen; tussen Yves Mattagne's Sea Grill, het Château du Mylord van de gebroeders Thomaes, Thierry Theys' Nuance en de Gré du Vent, voor hen en in willekeurige volgorde. Deze jonge handen hebben kennis, enthousiasme en zin. Een verlangen naar goed eten, een verlangen om goed eten te geven. En die virtuoze aanraking.

Eenmaal binnen is het decor een zoektocht, het draagt een handtekening. Het is heerlijk geruststellend te weten dat je je in een hol van goede smaak bevindt, in welke vorm dan ook. Er is ook de aanwezigheid van een mooie centrale bar, rustgevende kleuren, goed gekozen meubilair en mooie verlichting. Dit alles draagt bij tot een levendige en delicate sfeer. Maar de echte en mooie reden, het essentiële onderwerp om de deur van dit prachtige huis te duwen, is de plaat.

Jeugd is een kunst. Oscar Wilde had gelijk. Niets is meer waar voor onze drie medeplichtigen. De keuken doet het beter dan goed en het team groeit in een jonge stemming met alle ogen gericht op uitmuntendheid.

We hebben ons al een paar keer ondergedompeld in de menu's van Quai N°4. Zoveel mooie wandelingen, zoveel mooie reizen, als aan de hand genomen in de vluchten van de jonge brigade.

Mals en gul, trouw aan een geest van eenvoud en smaak, het bord verrukt met nauwkeurig werk op zorgvuldig geselecteerde producten. Elk bezoek getuigt van een verlicht gevoel voor compositie, aandacht voor texturen en een echt werk aan sappen en sauzen.

Hier en nu hebben we nog de getuigenis van prachtige fantasievluchten over de Zeebrasem, radijs, saffraan en verse kaas, over de Heek, selderij, amandel en koffie, over de Sint-Jakobsschelpen, dulce, salicornia en choronsaus, over de Wilde eend, pompoen, Dim Sum en saté.

Er is geen geforceerde landing in deze menu's, de gratie laat zich gelden en draagt het geheel ook en nog wel door de desserts van Charles-Maxime: luchtig, lekker, fijn, inventief. Het bewijs zit in de partituur rond de Peer, kamille, aardpeer, en de Boswandeling, een lichte harmonie rond de Appel, karamel en chocolade.

In de eetzaal is er ook, en vooral, een meer dan welwillende en zeer nauwkeurige bediening. En Nina's glimlach. 

De weg ziet er goed uit, en dat is hij ook. En nu met een ster.

LD