Al de lichten van de stad gedoofd, één gloed zou nog in leven zijn. 

Dit is het beeld dat ik me wil voorstellen. Dat van dit mooie huis, in het hart van Mons, op drie meter van de beroemde Grote Markt. Hoewel de ruimte klein is, herbergt ze een groot hart, dat van Céline Moustier. De keuken, die gewoonlijk achter de coulissen is verborgen, is uniek omdat zij voor het gebouw is opgesteld, naar beneden vallend en bijna passend bij de kasseien van de straat.

Het etablissement heeft verschillende mooie sferen. De keuken is de eerste kamer, gevolgd door de eetkamer, badend in licht hout, een helder licht, en bekroond door een majestueuze kroonluchter. Verderop, het kleine terras, een van de mooiste stedelijke schuilplaatsen in onze ogen. Céline is erin geslaagd de geest van de plek te bewaren en te beschermen, zonder de herinnering eraan te verraden, door haar eigen smaak en haar mooie ziel in te brengen. De alchemie werkt nog steeds.

In de keuken, voor haar ovens, werkt Céline vanuit haar hart, vanuit oprechtheid en tekent ze borden die schoon en vol van smaak zijn, een chique bistroversie. Ze laat zich inspireren door de seizoenen, de versheid van de producten en ziet het land als een onmisbare partner in het spel. 

Als voorbeeld kunnen we noemen de dungesneden rundertong, mosterdsaus, salade, makreel escavèche, knapperige groenten, scholfilet goujonnettes, gribiche-saus, eendenborst, Burla-kersen, aangezuurd sap, kip van de boerderij en kreeft vol-au-vent of octopus tentakels, eerste tomaten uit de kas, kappertjes vinaigrette. Dezelfde mooie ader is terug te vinden op de vloeistofkaart: uitgekiende jaargangen, grote flessen, geselecteerde bieren en mooie bubbels spelen samen met het bord.

Geen tromgeroffel hier, geen onnodige opschepperij, gewoon een mooie toespraak van zijn tijd, in een delicate setting, getint met een verlegen en oprechte menselijkheid.

Alle plaatsen hebben een geschiedenis, sommige geschiedenissen hebben andere geschriften, tekens die niet vervagen, onuitwisbaar. Leven na het leven.

LD