Omdat dit juist en goed is.

In deze tijd is de restauratiescène in Brussel meer gestandaardiseerd dan ooit. We tellen niet langer de trendy, opgeblazen en pompeuze restaurants die de nieuwste trends volgen, de plekken die worden aangedreven door een intelligentsia die de lof zingt van absolute genialiteit bij het serveren van drie vergeten groenten. Het defilé van kortstondige horecaconcepten heeft altijd bestaan. En hoe meer de tijd zijn werk doet, hoe meer hij ons terugbrengt naar onze basis.

Laten we ons verheugen! Voor ons geluk zijn er nog enkele eilanden van weerstand. Huizen waar de nadruk ligt op het herhalen van de juiste en nobele handelingen, waar het dagelijkse ritueel niet wordt beperkt door beperkte bewegingen, waar geen spaarzaamheid heerst over emoties. Ze dragen de zware verantwoordelijkheid van een originele nationale gastronomie.

En daar, precies in Brussel, tussen de Zavel en de Marollen, zet Dirk Myny onvermoeibaar zijn werk voort.

Liefdevol en gedreven door de vastberaden wil om kwaliteit te bieden, vervolgt hij zijn weg door zijn levenslust te verspreiden en zijn smakelijke en genereuze toewijding aan de tafel te delen.

Geboren uit een Vlaamse vader en een Waalse moeder behoort Dirk Myny tot deze groep. Om de uniformiteit tegen te gaan, heeft de chef de brasseriekeuken omarmd en herinterpreteert hij deze en herstelt hij zijn contouren. Geobsedeerd door smaak, heeft Dirk Myny het product in het middelpunt van zijn werk geplaatst. Om dit te bereiken, geeft hij de voorkeur aan lokale ingrediënten, maar aarzelt hij niet om het beste van andere streken te halen wanneer een gerecht dat vereist. Zijn regio is gulzigheid. Elk bord is uniek, omdat elk product uniek is en hier wordt koken niet afgewogen. Op zoek naar authenticiteit deelt Dirk Myny een traditionele keuken die hij voortdurend heruitvindt, een keuken die oprecht klinkt.

Dit levert enkele hoogtepunten op, waaronder zijn inmiddels beroemde "Zenne Pot", een gerecht van gestoofde kool in geuze, geserveerd op een bed van bloempanch, droge worst en wulkjes. Dit alles voor een subtiel spel van zuurheid. Maar er zijn ook zijn voortdurende variaties op een klassieker: het vol-au-vent. We herinneren ons deze seizoensvariatie nog, gebaseerd op fazant, witlof en spruitjes, mousseline met geuze en frieten, en onlangs dit geplette Charlotte-aardappelen, hazelnootboter en grijze garnalen. Een eenvoudig gerecht dat het hart raakt.

Ook de setting biedt weerstand. Gevestigd in een voormalig postkantoor dat meer dan 25 jaar geleden is omgebouwd tot een restaurant in art-nouveaustijl, biedt het theater van de Brigittines een afwisseling van historische schilderijen, groene muren, een grote open haard, houtsnijwerk en sensuele lijnen, waardoor je wordt meegenomen naar een culinaire plek die ver verwijderd is van de huidige consensus.

Een laatste opmerking over de drankenkaart. In lijn met de logica, bevat de selectie onontdekte wijnen die verder gaan dan de gebaande paden. Hier ontdek je onder andere een van de beste Elzasser wijnkaarten van de hoofdstad. Dirk Myny kent de wijngaarden van deze regio als geen ander. Zonder vermoeidheid te tonen deelt hij zijn plezier in het ontdekken, en kan hij je eerder onbekende wijnen aanbieden in plaats van bekende merken, of een parel van bier, zoals Cantillon Gueuze.

LD