Toen ze in 2017 de deuren sloten van de eerste versie van hun Délice du Jour, in Gerpinnes, misten veel fijnproevers en fijnproevers het vriendelijke, gastronomische en menselijke adres dat Fabrizzio Chirico en Sanae Chergui in twintig jaar tijd zo hoog hadden verheven. Zij zijn dus meer dan talrijk, en met hen vele anderen, blij dat deze instelling opnieuw wordt geopend, weliswaar op een andere plaats, maar met wat een panache en wat een evolutie! 

Een beetje zoals de reis van de chef in al die jaren. Mark Twain zei: "Over 20 jaar zul je meer teleurgesteld zijn door de dingen die je niet hebt gedaan dan door de dingen die je wel hebt gedaan. Een motto dat Fabrizzio, die als tiener via de Hotelschool Fleurus in het restaurantwezen terechtkwam, moet hebben aangesproken.  Toen al aarzelde hij niet om zijn opleidingen te verlengen en zo snel mogelijk on the job te leren. Al zijn zondagen en vakanties bracht hij door met het leren van het vak in het restaurant van het kasteel van Trazegnies, naast het ouderlijk huis. Al snel verving de keuken de eetzaal, onder de beschermende vleugel van de bazen. Tegelijkertijd lanceerde de jongeman zijn eigen persoonlijke "thuiskok"-dienst met vrienden (een groot succes!), en werkte hij enkele keren in etablissementen aan de Belgische kust en vooral in Brussel. Vindingrijk, hardwerkend, met zijn voeten op de grond maar zijn hoofd op zijn schouders, Fabrizzio was nog geen twintig toen hij de sprong waagde en zijn eigen restaurant opende: "Le Délice du Jour". Dat was in 1996. 

De rest weet je. Het adres van Gerpinnes bleef 21 jaar open en ging van een familiepizzeria naar een regionale gastronomische referentie: hij werd door Gault&Millau uitgeroepen tot "Jonge Chef van het jaar 2014". In 2017 besloten hij en Sanae echter gehoor te geven aan de sirenes van Carolijnse investeerders die hen naar een megaproject in het hart van de benedenstad, tegenover het station, leidden. Ze hebben niet beknibbeld op de middelen. En zelfs als Fabrizzio daar een prachtig werktuig vindt, verliest hij een beetje van zijn... Latijns bloed. Hij heeft zeker een nieuw cliënteel aangetrokken, maar die komen moeilijk terug, om een heleboel goede redenen die niets te maken hebben met het talent van de chef of de glimlach van zijn partner. Omdat ze de wind voelen veranderen, besluiten ze na vijf jaar opnieuw te investeren in een nieuw project. Of liever gezegd... in de wedergeboorte van hun oorspronkelijke project. Met de toegevoegde bonus van volwassenheid. Lang leve de Délice du Jour 2.0. 

De villa is goed ingericht en was tot een paar jaar geleden de thuisbasis van een sterrenkok. Ze hebben de pop doorboord en de vlinder vrijgelaten. Een comfortabele kamer die baadt in het licht van de grote erkers die uitkomen op de tuin, die de liefhebbers van zomerse maaltijden zal bekoren. s Avonds plaatst een prachtig lichtspel het nabijgelegen groen in perspectief, terwijl het de intimiteit van de ruimte overneemt. Gelukkig als altijd regeert Sanae in de eetzaal over een nieuw verrijkte maar reeds goed getrainde brigade, terwijl in de keuken Fabrizzio zijn vleugels uitslaat over de fornuizen die niet zoveel nodig hadden om hem in staat te stellen zich ten volle te uiten. Zijn kenmerkende gerechten zijn hier en daar opgenomen in een menu dat delicatesse, finesse en elegantie combineert, zonder onnodig of opzichtig te zijn. Kortom, een adres dat aanslaat. En brengt zowel nostalgische als nieuwe ontdekkingsreizigers in vervoering. 

PL