De afgelopen jaren heeft L'Air de Rien zich gevestigd als een van de belangrijkste adressen op de Luikse gastronomische scène. Het restaurant van chef Diffels is erin geslaagd om de harten
de harten van de kenners, zonder mediahype of andere verhalen, maar met inventiviteit
met inventiviteit, talent en vooral oprechtheid.

Sinds de verhuizing naar de nieuwe setting, die met smaak en terughoudendheid is gerenoveerd, is er in de keuken een nieuwe ruimte voor spel en gedachten ontstaan. Natuurlijk blijft de poëtische brutaliteit van de keuken van Stéphane Diffels bestaan, maar de puurheid van de gerechten krijgt nog meer betekenis dan voorheen. Bertrand Stiennon, de second-in-command en partner van het huis, laat de eigenaar toe nog creatiever te zijn… en aan zijn smakelijke tuin, die vanaf de parking toegankelijk is voor bezoekers. Deze moestuin, en meer in het algemeen de natuur die hij vertegenwoordigt, zijn kardinale punten van de plek. Het nodigt uit tot loslaten… En dat is precies de naam van het prachtige menu dat we proefden. Onaangekondigd biedt de inhoud ervan niets anders dan de mooie waarheid van de dag, net zoals de moestuin het zijne geeft op zo'n verschillende en continue manier.

Tussen de aanhoudende subtiliteit van de etherische smaken van de licht vette bouillons en de delicate agressiviteit van het houtgestookte koken, waarvan alleen al het gebaar je doet watertanden door het halfopen keukenraam, houden wij zo van deze keuken van contrasten. De combinatie van een aardappel met koji en pruimenpoeder, nerveus als maar kan, en de forel vergezeld van een troostende bouillon was een moment dat bewijst dat uit contrasten harmonie kan ontstaan.

Bovendien, om ons plezier niet te bederven, werd de wijnkaart uitgebreid en gediversifieerd, waardoor de meest nieuwsgierige en diverse fijnproevers talrijke mogelijkheden en variaties aangeboden kregen. Dogmatisme is vaak een probleem in de wijnwereld, waar degenen die vechten voor labels en deugdzaamheid de ongelukkige neiging hebben eenduidige lijsten te construeren. Hier, onder leiding van Jérémy Pondant, is dat allemaal niet het geval, we kiezen naargelang de stemming van het moment, zonder complexen of gemakzucht.

En wat als de magie van L'Air de Rien nu juist was om de tegenstellingen van plezier aan tafel op te lossen, door zijn nederig geëngageerde en heerlijk uit het lood geslagen aanpak?

JD