Leven en herbeleven van mooie verhalen.

Flémalle, aan de oevers van de Maas, vlak bij de kade, een bescheiden huis met een lichte gevel van lokale steen. Een onopvallende muur, die nauwelijks laat raden wat erachter schuilt. Zodra de houten deur opengaat, onthult het interieur zich in een harmonieuze verfijning: licht hout, uiteraard steen, zachte stoffen… en links de keuken, zo open, zó open naar de eetzaal.

Ooit een tafel d’hôte voor een bevoorrecht publiek, heeft Florence haar talent weten te laten evolueren door deze plek om te vormen tot een echt restaurant, een trefpunt voor fijnproevers. En wat een parcours! Robuchon in driesterrenversie of in Atelier-modus in Las Vegas, La Cadière-d’Azur, en vooral – diepgaand – naast degene die zij als haar mentor beschouwt: Edgard Bovier in het Lausanne Palace. Zoveel sterrenzaken waar zij heeft geleerd en gegroeid, van de meest bescheiden handelingen tot de belangrijkste functies. Teruggekeerd naar haar geboortestreek langs de Maas, installeerde zij haar fornuis in de voormalige dokterspraktijk van haar grootvader. Waar haar grootvader lichamen verzorgde, waakt zij nu over zielen met haar prachtige keuken.

Bij Flo stap je een Huis binnen. Je geeft je over aan een keuken van pure eenvoud, met strakke presentaties, een ogenschijnlijke eenvoud die toch contrasten onthult, het product verheerlijkt en absolute oprechtheid uitdrukt.

Florence’s partner in crime is Pauline. Veel meer dan een rechterhand, is zij haar alter ego. Hun verstandhouding is voelbaar in de dans van de service: de blikken, het komen en gaan, de vloeiende beweging… Alles draagt bij aan het ultieme plezier van de gast.

Alle seizoenen zijn mooi bij Flo. De menu’s bestaan uit twee, drie of vier gangen, afhankelijk van de wens. Bij elk bezoek een nieuwe culinaire vlucht, ondersteund door fijne, diepe sauzen, gerechten die hun naam overstijgen, momenten waar gedeelde blikken woorden vervangen en de zintuigen ontwaken.

Die week waren er onder meer een carpaccio van roodtonijn, Andalusische coulis, basilicum; een ravioli van courgette, Parmezaan en pijnboompitten; geroosterde rode mul in een broodkorst met een vissoep; een parelhoen suprême met tijm, witte bonen en de beroemde Robuchon-aardappelpuree; en om af te sluiten perziken, frambozen en Griekse yoghurt.

Bij Flo is er ook de mooie traditie van het ‘Plat du Jour’: een pauze buiten het menu, een andere manier om de gulzigheid te verkennen. Die week: een tomatensalade met burrata en avocado, een met de hand gesneden steak tartaar met frietjes en salade, zoals het hoort; en een Colonel als afsluiter.

Er zijn verhalen om te beleven en te herbeleven. En dat is zo heerlijk.

LD