In Flémalle, aan de oevers van de Maas, direct aan de Quai du Halage, staat een discreet huis met een lichtgekleurde gevel van plaatselijke steen. Een muur laat je niet vaak raden wat hij verbergt, dacht ik. Door de houten deur geduwd, openbaart het theater zich in een harmonieuze verfijning; er is licht hout, steen natuurlijk, zachte stoffen en dan, links, de keuken, open en zo, zo open naar de eetkamer.

Gisteren heeft Florence Porignon met haar talent haar zaak omgetoverd tot een restaurant voor verwende fijnproevers. Ik ben een van hen.

Florence heeft een hele carrière achter de rug: Robuchon in een driesterrenversie of in Atelier mode in Las Vegas, in La Cadière d'Azur en vooral - en dat is zo - bij de man die zij als haar mentor beschouwt: Edgard Bovier in het Lausanne Palace. Zoveel sterinstellingen waar ze nam en leerde, van het meest nederige gebaar tot de grote posities.

Teruggekeerd naar haar geboorteland Mosan, is het in de voormalige medische praktijk van haar grootvader dat zij haar kachel heeft opgezet, en waar de grootvader voor het lichaam zorgde, zorgt de kleindochter nu voor de ziel in haar prachtige keuken.

Aankomen bij Chez Flo is als het betreden van een kleine luchtbel. Je voelt dat je verwend wordt. Verwend door het ontvangen van een fijne keuken, een keuken die een duidelijke zuiverheid biedt in haar presentaties, een eenvoud die gemakkelijk te lezen is maar die contrasten onthult, die het product naar de smaak brengt en die gaat naar een definitie van de keuken die vol oprechtheid is.

Florence´s absolute medeplichtige is Pauline. Beter dan een rechterhand, voel je de duidelijke samenzwering tussen de twee jonge vrouwen in de wals van de bediening; de bewegingen en blikken, het komen en gaan van de een en dan de ander in de kamer om het absolute genot van de klant te bereiken.

Alle seizoenen zijn mooi bij Flo's, de menu's worden twee, drie en vier keer geleefd en je doet wat je wilt. En in twee bezoeken, zo veel mooie gastronomische vluchten van fancy ondersteund door fijne en diepe sappen, zo veel impulsen waar het gerecht de titel van het menu overtreft, zo veel momenten van genade waar de geesten zwijgen in medeplichtige blikken en ontwaakte zintuigen. Die dag was er een Carpaccio van zeebrasem, gerookte zalm en verse kruiden, een Gevulde courgettebloem, schelpdieren en basilicum, een Eendenborst met kruiden en geroosterde perziken en als afsluiter Aardbeien met rosé van de Provence, crumble en room met Tahitiaanse vanille.

Bij Flo's is het ook de mooie manie van de "schotel van de dag"; het menu verlaten en het avontuur naar een andere gulzigheid duwen ; hier een mooie entrecote béarnaise, daar een Amerikaanse friet, onderbroken als men wil een mooie Dame blanche of de prachtige crêpes Suzette geflambeerd en bereid in de zaal door Pauline. Heilige schatjes, zeggen we.