Quattro mani d’Italia Aankomen in Yvoir is al een intrede in een geschiedenis. En de Mona Lisa, om daar een nieuw en mooi hoofdstuk aan toe te voegen. Eenmaal binnen is het decor in overeenstemming met de diepe ziel van het dorp: netjes en helder, als een meesterlijke grootformaatfoto. Het is altijd geruststellend om te weten dat je je bevindt in een toevluchtsoord van goede smaak, ongeacht de vorm die het kan aannemen. Bij de Mona Lisa is er allereerst de aanwezigheid van die prachtige pizzaoven, vervolgens het mooie delicate eigentijdse meubilair, de muren omhuld met de warmte van hout, de lichten die van de wanden vallen - alsof ze de gast aanwijzen of hem verlichten met goede ideeën. Het geheel van deze sfeer draagt bij aan het creëren van een intieme en rustgevende sfeer.

Het blijft dat er een zeer goede reden is om naar de Mona Lisa te komen en de deur binnen te stappen: om heel goed te eten. Ondertekend door twee jonge chefs, is het bord zowel zacht als genereus, zowel scherp als rijk. Trouw aan zijn Italiaanse geest, verrukt het zowel het gezin als het verfijnde, waarbij zorg en smaak als absolute regels worden verheven.

Emanuele Indorato en Filippo Scalisi, twee kinderen van Adrano, een stad in het hart van Sicilië. Emanuele en Filippo; twee chefs, twee missies, de een achter het fornuis, de ander bij de oven en het vuur. Als Emanuele de bedenker is van deze mooie, verzorgde en precieze borden, de meester van het mooie product; dan is Filippo de man van het vuur, een bakker van opleiding, hij levert die prachtige pizza's af door ons uit de platgetreden (en mishandelde) paden van gewone en saaie pizza's te leiden. Pizzas met een luchtige korst, omzoomd met mooie producten, anders dan het gebruikelijke, gekozen om er handtekeningen van te maken. Een moed die we hebben bewonderd. Vermeldingen voor de Scarulé (Fior di latte Caseificio Oliva, krulsla, datterino del Piennolo, ansjovisfilet uit Cetara, zwarte olijven Nocellara dell’Etna, kappertjes uit Pantelleria) en de Verdone (Crème van groene erwten, stracciata van Fior di latte Caseificio Oliva, Mazara-garnaal, opgeblazen quinoa).

Als de pizza zijn tifosi verheugt, zweven de borden van Emanuele ook zeer hoog. De jonge chef zorgt met precisie en passie voor smakelijke hoogstandjes, zoals met deze Geest van een everzwijn Tonnato, in tartaar, tonijnemulsie, peterselieolie, deze Rode mul, mediterraan gevuld, velouté van zwarte kool, zoetzure groenten, deze Tortellini Emiliani, Wagyu, cep-bouillon als een shabu shabu en deze Belgische reeënfilet, schorseneren, aardappelpuree, Chianti-saus en Champagneazijn. En om het handtekeningdessert af te sluiten, savoiardobiscuit, chocolade, gebrande koffie-ijs, of de Fior di fragola, aardbeien uit Wépion, banaanschuim, huisgemaakt aardbeienijs.

In deze permanente vierhanden voelen we ons als gegijzeld voor een reis naar Italië, meegenomen voor een mooie trip door de laars, tussen uitgesproken smaken, tussen kracht en fijnheid, tussen gulzigheid en delicatesse.

In de zaal, Rosa en Marinela, in discretie, kleuren ze met hun zachtheid de smakelijke welsprekendheid van hun mannen in de keuken en zingen, op z'n Italiaans, over de gerechten en de wijnen.

Als Italië een land van prachtige contrasten is, is de Mona Lisa een van haar trouwe en prachtige ambassadeurs.

LD