In Mouscron, een meer dan discreet, nederig gebouw, genesteld in een straat met uitgelijnde huizen, kunt u een verandering van omgeving krijgen in de modus 'provinciaal leven'. Maar pas op! Dit is geen gevoelloze en pafferige provincie zoals ze vaak wordt gekarikaturiseerd door de stedelijke intelligentsia, de censoren die de drukte niet meer aankunnen, de sterretjes van kartonnen keukens en kortstondige luchtspiegelingen die naar de top worden getild en vervolgens als soufflés terugvallen. 

Hier, in de handen van een jonge kok, kan de Tafel opnieuw een fantasieruimte worden waar de levensgenieter zijn ogen niet meer hoeft te sluiten om elk moment te waarderen. In lijn met dit hedonistische credo verzoent Jérôme Axters' Vugo op briljante wijze eenvoud en vrijgevigheid, talent en meesterschap. 

De eetzaal heeft verschillende sferen. In de lengte, opent het eerst op een ronde bar, een paar tafels op een rij, dan een andere kamer, lichtgevend; laat raden een mooie tuin. De decoratieve lijnen trekken zich op de tenen terug en worden slechts een zachte, indringende indruk. Deze koninklijke weg, vrij van het overbodige, vervaagt onmiddellijk voor de plaat. 

Jérôme Axters heeft talent. Met zijn ervaring opgedaan, gepolijst en gebeiteld in het Château du Mylord** en het Hof van Cleve*** van Peter Goossens, biedt de chef een briljante keuken: kleuren, kruiden, koken, producten, dressings, de panoply is compleet. Een bewijs van deze overvloedige nauwkeurigheid en van een leesbaar en formidabel werk in de borden, herinneren wij ons nog de Langoustine in tartaar, basilicum, Kalamata-olijf, enoki en Cévennes-ui ijs, de Roodbaars, rode biet, koriander, bonito, tapioca en natuurlijk de Mallard-eend, butternut, wortel, fritter, gekonfijte poot, karkassap.

Jérôme Axters' presentatie is helder, volledig en opmerkelijk. Laten we gaan met een vrije geest, zonder tijd te verspillen.